Hete lucht
Ontelbaar veel gras, de wereld is weiland
Ratelende keien onder mijn fiets.
Ik krijg een felle knipoog van de zon
De grutto graast en groet
Geluk giert met geweld door mijn aderen
Ik glimlach van sloot tot sloot
Serene rust wordt bruut verstoord
Als ineens alle lucht als schril protest
zich al fluitend mijn fietsband uitstoot.
2017 ©Nienke
(gedicht verschenen in bundel ‘De Zon’, van Leessst Uitgeverij Schagen)
Betoverende wereld
Over mijn magische winterse wereld
kan ik uren dromen
Daar dwarrelen witte vlokjes eindeloos
en bedekken frisgroene bomen
Een verloren ree staat er heel alleen
en kijkt schichtig om zich heen
Aan mijn wonderland
lijkt nooit een eind te komen
Deze winter is zoals het vroeger was
Mijn betoverende winterse wereld speelt zich af
in een schudbol van glas
©Nienke
(gedicht verschenen in ‘Winterse Poëzie, een bloemlezing’, van Leessst Uitgeverij Schagen)
Winterse wereld
De zon strooit haar goud over een winterse wereld
Mijn voetstappen vormen krakend een vers spoor
IJspegels verliezen druppels als parels
De winter viert een feestje tussen de witte buien door
©Nienke
Een pijnlijke ontmoeting
een jeugdherinnering
Buiten is het gruwelijk koud
Het heeft heel hard gevroren
De wind waait koude lucht
Ik trek mijn muts over mijn oren
Ik blaas kleine wolkjes door de kou
Maar lang zal dat niet duren
mijn lippen worden al een beetje blauw
En mijn neus moet het bezuren
Voorzichtig glibber ik naar school
Mijn voeten kunnen schaatsen
De straat is glanzend ijs
Het is moeilijk om je te verplaatsen
Aan het schoolhek glimt wat ijs
Ik moet het even een likje geven
Maar ‘au’ wat gebeurt er nu?
Mijn tong blijft zomaar kleven
Met een ruwe ruk bevrijd ik mijn tong
Pijnlijk is het wel
Maar lang kan ik er niet aan denken,
want gelukkig gaat de bel